ಹೊಸ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳು: ಜುಲೈ 9ರ ಮುಷ್ಕರಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನು?

ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರವು ಹಳೆಯ ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಸುಧಾರಿಸುವ ಮತ್ತು ಸುಲಭಗೊಳಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ, ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿದ್ದ ಸುಮಾರು 29 ಕೇಂದ್ರ ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಮುಖ ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾಯಿದೆಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿದೆ. ಈ ಕಾಯಿದೆಗಳು 2019 ಮತ್ತು 2020ರಲ್ಲಿ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮಂಜೂರಾತಿ ಪಡೆದಿದ್ದರೂ, ಅವುಗಳ ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವಿಕೆಗೆ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಮತ್ತು ನಿಯಮಗಳ ಅಧಿಸೂಚನೆ ಬಾಕಿ ಇರುವುದರಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಇವುಗಳ ವಿರುದ್ಧ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳು ತೀವ್ರ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿ, ಇದೇ ಜುಲೈ 9ರಂದು ಬೃಹತ್ ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ಮುಷ್ಕರಕ್ಕೆ ಕರೆ ನೀಡಿವೆ.

ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿರುವ ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಮುಖ ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾಯಿದೆಗಳು ಇಂತಿವೆ.

1. ವೇತನ ಸಂಹಿತೆ (ಕಾಯಿದೆ), 2019 (The Code on Wages, 2019)
2. ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಬಂಧಗಳ ಕಾಯಿದೆ, 2020 (The Industrial Relations Code, 2020)
3. ವೃತ್ತಿ ಆಧಾರಿತ ಸುರಕ್ಷತೆ, ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳ ಕಾಯಿದೆ, 2020 (The Occupational Safety, Health and Working Conditions Code, 2020)
4. ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಕಾಯಿದೆ, 2020 (The Code on Social Security, 2020)

ಈ ನಾಲ್ಕು ಕಾಯಿದೆಗಳು ದೇಶದ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಬಂಧಗಳು, ವೇತನ ಮಾನದಂಡಗಳು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆ ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ತರಲಿವೆ ಎಂದು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ.

1. ವೇತನ ಕಾಯಿದೆ, 2019 (The Code on Wages, 2019)

ಈ ಕಾಯಿದೆಯು ವೇತನಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಮುಖ ಹಳೆಯ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ.

• ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನ ಕಾಯ್ದೆ, 1948 (The Minimum Wages Act, 1948)
• ವೇತನ ಪಾವತಿ ಕಾಯ್ದೆ, 1936 (The Payment of Wages Act, 1936)
• ಬೋನಸ್ ಪಾವತಿ ಕಾಯ್ದೆ, 1965 (The Payment of Bonus Act, 1965)
• ಸಮಾನ ಸಂಭಾವನೆ ಕಾಯ್ದೆ, 1976 (The Equal Remuneration Act, 1976)

ಸರಕಾರದ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶಗಳು ಇಂತಿವೆ:

ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನದ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕೀಕರಣ (ವ್ಯಾಪಕಗೊಳಿಸುವಿಕೆ): ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನ ಕಾಯ್ದೆಯು ಕೆಲವು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಉದ್ಯೋಗಗಳಿಗಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಈ ಕಾಯಿದೆಯು ಸಂಘಟಿತ ಮತ್ತು ಅಸಂಘಟಿತ ವಲಯಗಳೆರಡರ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೂ ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನವನ್ನು ಖಾತರಿಪಡಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಎಂದು ಸರ್ಕಾರ ಹೇಳಿದೆ.

ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನ: ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರವು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನದ ದರವನ್ನು ನಿಗದಿಪಡಿಸಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತದೆ. ರಾಜ್ಯಗಳು ತಾವು ನಿಗದಿಪಡಿಸುವ ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನ ಈ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆಯಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ವೇತನದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಸರಳೀಕರಣ: ವೇತನದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ಸರಳೀಕರಿಸಲಾಗಿದ್ದು, ಭವಿಷ್ಯ ನಿಧಿ (PF) ಮತ್ತು ಗ್ರಾಚ್ಯುಟಿ (ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಧನ)ಯಂತಹ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಮಾಡಲು ಬಳಸುವ ವೇತನದ ಭಾಗವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲು ಹೊಸ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ.

ಸಮಾನ ಸಂಭಾವನೆ: ಲಿಂಗದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಯಾವುದೇ ತಾರತಮ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ಪುರುಷ ಮತ್ತು ಮಹಿಳಾ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಸಮಾನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸಮಾನ ವೇತನವನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.

ವೇತನ ಪಾವತಿಯ ಸಮಯ: ವೇತನವನ್ನು ನಿಗದಿತ ಸಮಯದೊಳಗೆ ಪಾವತಿಸುವುದನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.

ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳ ವಿರೋಧ:

ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನದ ಅಸಮರ್ಪಕತೆ: ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳು ಕೇಂದ್ರವು ನಿಗದಿಪಡಿಸುವ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನವು ವಾಸ್ತವಿಕ ಜೀವನ ವೆಚ್ಚಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಆಕ್ಷೇಪಿಸಿವೆ. 7ನೇ ವೇತನ ಆಯೋಗವು ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಿದ ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದ ಮಾನದಂಡಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಇದು ಕಡಿಮೆ ಇದೆ ಎಂದು ವಾದಿಸಲಾಗಿದೆ (ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ರೂ. 26,000ಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಪ್ರಸ್ತಾವಿತ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವೇತನವು ಕಡಿಮೆ).

ವೇತನದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದ ವಿವಾದ: ವೇತನದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಭತ್ಯೆಗಳನ್ನು ಹೊರಗಿಟ್ಟಿರುವುದರಿಂದ, ಕಾರ್ಮಿಕರ ಕೈಗೆ ಸಿಗುವ ವೇತನ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಕೊಡುಗೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಬಹುದು (PF, ಗ್ರಾಚ್ಯುಟಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಪಾವತಿಸಬೇಕಾದರೂ, ವೇತನ ಕಡಿಮೆ).

ಬೋನಸ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಪ್ರಯೋಜನಗಳ ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುವಿಕೆ: ಕೆಲವು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳು ಬೋನಸ್ ಮತ್ತು ಇತರ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಪ್ರಯೋಜನಗಳ ಹಕ್ಕುಗಳು ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂದು ಆತಂಕ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿವೆ.

2. ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಬಂಧಗಳ ಸಂಹಿತೆ, 2020 (The Industrial Relations Code, 2020)

ಈ ಸಂಹಿತೆಯು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಬಂಧಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಮೂರು ಪ್ರಮುಖ ಹಳೆಯ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ:

• ಕೈಗಾರಿಕಾ ವಿವಾದಗಳ ಕಾಯ್ದೆ, 1947 (The Industrial Disputes Act, 1947)
• ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ಕಾಯ್ದೆ, 1926 (The Trade Unions Act, 1926)
• ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉದ್ಯೋಗ (ಸ್ಥಾಯಿ ಆದೇಶಗಳು) ಕಾಯ್ದೆ, 1946 (The Industrial Employment (Standing Orders) Act, 1946)

ಸರಕಾರದ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶಗಳು ಇಂತಿವೆ:

ಕೈಗಾರಿಕಾ ವಿವಾದಗಳ ಇತ್ಯರ್ಥ: ಕೈಗಾರಿಕಾ ವಿವಾದಗಳನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಇತ್ಯರ್ಥಪಡಿಸಲು ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಮುಷ್ಕರ ಮತ್ತು ಲಾಕ್‌ಔಟ್ ನಿಯಮಗಳು: ಮುಷ್ಕರ ಅಥವಾ ಲಾಕ್‌ಔಟ್ ನಡೆಸುವ ಮೊದಲು 60 ದಿನಗಳ ಮುಂಚಿತ ನೋಟಿಸ್ ನೀಡುವುದು ಕಡ್ಡಾಯ. ಸಮನ್ವಯ (ಹೊಂದಾಣಿಕೆ) (conciliation) ಅಥವಾ ತೀರ್ಪಿನ (adjudication) ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗಲೂ ಮುಷ್ಕರ ನಡೆಸುವುದನ್ನು ನಿರ್ಬಂಧಿಸುತ್ತದೆ.

ಉದ್ಯೋಗಿಗಳ ವಜಾ/ಉದ್ಯಮ ಮುಚ್ಚುವಿಕೆ: ಉದ್ಯೋಗಿಗಳನ್ನು ವಜಾ ಮಾಡಲು ಅಥವಾ ಉದ್ದಿಮೆಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಲು ಸರ್ಕಾರದ ಪೂರ್ವಾನುಮತಿ ಅಗತ್ಯವಿರುವ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮಿತಿಯನ್ನು 100 ಕಾರ್ಮಿಕರಿಂದ 300 ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅಂದರೆ, 300ಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಿರುವ ಕಂಪನಿಗಳು ಸರ್ಕಾರದ ಅನುಮತಿಯಿಲ್ಲದೆ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ವಜಾ ಮಾಡಬಹುದು ಅಥವಾ ಮುಚ್ಚಬಹುದು. ನೇಮಿಸಿ-ವಜಾ ಮಾಡಿ ನೀತಿಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಸ್ಥಿರಾವಧಿ ಉದ್ಯೋಗ (Fixed-Term Employment): ಸ್ಥಿರಾವಧಿ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಖಾಯಂ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಸಮಾನ ವೇತನ ಮತ್ತು ಇತರ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಮೂಲಕ ಇದನ್ನು ಕಾನೂನುಬದ್ಧಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ, ಇದು ಖಾಯಂ ಉದ್ಯೋಗದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗೆ ಧಕ್ಕೆ ತರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಟೀಕಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ಗುರುತಿಸುವಿಕೆ: ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ಮಾನ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಏಕೈಕ ಸಂಧಾನ ಏಜೆಂಟ್ (sole negotiating agent) ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತದೆ.

ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ವಿರೋಧ:

ಮುಷ್ಕರದ ಹಕ್ಕಿನ ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುವಿಕೆ: ಮುಷ್ಕರದ ಹಕ್ಕನ್ನು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿಸುತ್ತದೆ. 60 ದಿನಗಳ ನೋಟಿಸ್ ಅವಧಿ ಮತ್ತು ಸಮಾಲೋಚನಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮುಷ್ಕರ ನಿಷೇಧವು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮುಖ್ಯ ಅಸ್ತ್ರವನ್ನು ಬಲಹೀನಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ವಾದಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಕೆಲಸದ ಭದ್ರತೆಗೆ ಧಕ್ಕೆ: 300 ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮಿತಿಯಿಂದಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಸಣ್ಣ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಮ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು ಯಾವುದೇ ಸರ್ಕಾರದ ಅನುಮತಿಯಿಲ್ಲದೆ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ವಜಾ ಮಾಡಲು ಅಥವಾ ಮುಚ್ಚಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗದ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಗುತ್ತಿಗೆ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತದೆ.

ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ದೌರ್ಬಲ್ಯ: ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳಿಗೆ ಮಾನ್ಯತೆ ಪಡೆಯುವುದು ಮತ್ತು ಸಂಧಾನ ಮಾಡುವ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ಕಠಿಣವಾಗುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ಬಲ ಕುಗ್ಗುತ್ತದೆ.

3. ವೃತ್ತಿ ಆಧಾರಿತ ಸುರಕ್ಷತೆ, ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳ ಕಾಯಿದೆ, 2020 (The Occupational Safety, Health and Working Conditions Code, 2020)

ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸುರಕ್ಷತೆ, ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ 13 ಹಳೆಯ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ:

• ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳ ಕಾಯ್ದೆ, 1948 (The Factories Act, 1948)
• ಗಣಿಗಳ ಕಾಯ್ದೆ, 1952 (The Mines Act, 1952)
• ಡಾಕ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ (ಸುರಕ್ಷತೆ, ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಕಲ್ಯಾಣ) ಕಾಯ್ದೆ, 1986 (The Dock Workers (Safety, Health and Welfare) Act, 1986)
• ಗುತ್ತಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕ (ನಿಯಂತ್ರಣ ಮತ್ತು ರದ್ದತಿ) ಕಾಯ್ದೆ, 1970 (The Contract Labour (Regulation and Abolition) Act, 1970)

ಸರಕಾರದ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶಗಳು ಇಂತಿವೆ:

ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಸುರಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯ ರಕ್ಷಣೆ: ಈ ಕಾಯಿದೆಯು ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳು, ಗಣಿಗಳು, ಕಟ್ಟಡ ನಿರ್ಮಾಣ, ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ಮತ್ತು ಇತರ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ವೃತ್ತಿಪರ ಸುರಕ್ಷತೆ, ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಖಾತರಿಪಡಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಕೆಲಸದ ಅವಧಿ ಮತ್ತು ರಜೆ: ಇದು ಕೆಲಸದ ಗಂಟೆಗಳು, ವಾರ್ಷಿಕ ರಜೆ, ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಕೆಲಸದ ಅವಧಿ, ಮತ್ತು ಇತರ ಸುಧಾರಣಾ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತದೆ.

ಮಹಿಳೆಯರ ರಾತ್ರಿ ಪಾಳಿ (ಶಿಫ್ಟ್): ಸೂಕ್ತ ಭದ್ರತಾ ಕ್ರಮಗಳು ಮತ್ತು ಲಿಖಿತ ಒಪ್ಪಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ರಾತ್ರಿ ಪಾಳಿಯಲ್ಲಿ (ಸಂಜೆ 7 ರಿಂದ ಬೆಳಗ್ಗೆ 6 ರವರೆಗೆ) ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತದೆ.

ಗುತ್ತಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನಿಯಂತ್ರಣ: ಗುತ್ತಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನೋಂದಣಿ ಮತ್ತು ಪರವಾನಗಿ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಸುಧಾರಿಸುತ್ತದೆ.

ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನೋಂದಣಿ: ಅಂತಾರಾಜ್ಯ ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನೋಂದಣಿ ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಕುರಿತು ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ವಿರೋಧ:

ತಪಾಸಣೆ ಮತ್ತು ಜಾರಿ ಕೊರತೆ: ಸರ್ಕಾರವು ‘ಇನ್ಸ್‌ಪೆಕ್ಟರ್ ರಾಜ್’ (ಸರಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ತಪಾಸಣೆ) ಅನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸುವ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ತಪಾಸಣೆಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ, ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸುರಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯದ ಹಾನಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳು ಕಳವಳ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿವೆ.

ಅಸಂಘಟಿತ ವಲಯದ ರಕ್ಷಣೆಯ ಕೊರತೆ: ಈ ಕಾಯಿದೆಯು ಅಸಂಘಟಿತ ವಲಯದ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಮಹಿಳೆಯರ ಭದ್ರತೆ: ರಾತ್ರಿ ಪಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಅನುಮತಿಸುವುದು ಅವರ ಭದ್ರತೆಗೆ ಧಕ್ಕೆ ತರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕೆಲವು ಸಂಘಟನೆಗಳು ಆಕ್ಷೇಪಿಸಿವೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಮತ್ತು ಮೂಲಸೌಕರ್ಯಗಳ ಕೊರತೆಯಿರುವ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರ ಭದ್ರತೆಗೆ ಧಕ್ಕೆ ಎಂದು ಹೇಳಿವೆ.

ಹೆಚ್ಚಿದ ಕೆಲಸದ ಅವಧಿ: ಕೆಲವು ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ (ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ, ಗುಜರಾತ್) ಕೋವಿಡ್ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ 12 ಗಂಟೆಗಳ ಕೆಲಸದ ಅವಧಿಗೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡುವ ತಿದ್ದುಪಡಿಗಳನ್ನು ತರಲಾಯಿತು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯು ಕೆಲಸದ ಅವಧಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕೆಲವು ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯನ್ನು ಅನುಮತಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸದ ಅವಧಿಯ ಹೆಚ್ಚಳಕ್ಕೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಡಬಹುದು ಎಂಬ ಆತಂಕವಿದೆ.

4. ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಕಾಯಿದೆ, 2020 (The Code on Social Security, 2020)

ಇದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಒಂಬತ್ತು ಹಳೆಯ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ:

ನೌಕರರ ಭವಿಷ್ಯ ನಿಧಿ ಮತ್ತು ಇತರೆ ನಿಬಂಧನೆಗಳ ಕಾಯ್ದೆ, 1952 (The Employees’ Provident Funds and Miscellaneous Provisions Act, 1952)

• ನೌಕರರ ರಾಜ್ಯ ವಿಮಾ ಕಾಯ್ದೆ, 1948 (The Employees’ State Insurance Act, 1948)
• ಮಾತೃತ್ವ ಪ್ರಯೋಜನ ಕಾಯ್ದೆ, 1961 (The Maternity Benefit Act, 1961)
• ಗ್ರಾಚ್ಯುಟಿ ಪಾವತಿ ಕಾಯ್ದೆ, 1972 (The Payment of Gratuity Act, 1972)
• ಉದ್ಯೋಗ ವಿನಿಮಯ ಕಾಯ್ದೆ, 1959 (The Employment Exchange (Compulsory Notification of Vacancies) Act, 1959)
• ಕಾರ್ಮಿಕರ ಪರಿಹಾರ ಕಾಯ್ದೆ, 1923 (The Workmen’s Compensation Act, 1923)
• ನಿರ್ಮಾಣ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಕಲ್ಯಾಣ ಸೆಸ್ ಕಾಯ್ದೆ, 1996 (The Building and Other Construction Workers’ Welfare Cess Act, 1996)
• ಅಸಂಘಟಿತ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಕಾಯ್ದೆ, 2008 (The Unorganised Workers’ Social Security Act, 2008)

ಸರಕಾರದ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶಗಳು ಇಂತಿವೆ:

ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಯ ವಿಸ್ತರಣೆ: ಸಂಘಟಿತ, ಅಸಂಘಟಿತ ಮತ್ತು ಹೊಸ ಪ್ಲಾಟ್‌ಫಾರ್ಮ್ ಕಾರ್ಮಿಕರು (ಗಿಗ್ ವರ್ಕರ್ಸ್, ಪ್ಲಾಟ್‌ಫಾರ್ಮ್ (ಮೊಬೈಲ್ ಆ್ಯಪ್‌ಗಳು, ವೆಬ್‌ಸೈಟ್‌) ವರ್ಕರ್ಸ್) ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಎಂದು ಸರ್ಕಾರ ಹೇಳುತ್ತದೆ.

ಹೊಸ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳು: ‘ಗಿಗ್ ವರ್ಕರ್’ ಮತ್ತು ‘ಪ್ಲಾಟ್‌ಫಾರ್ಮ್ ವರ್ಕರ್’ ಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.

ನಿಧಿಗಳ ಸ್ಥಾಪನೆ: ಅಸಂಘಟಿತ ವಲಯದ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಹಣಕಾಸು ಒದಗಿಸಲು ವಿಶೇಷ ನಿಧಿಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತದೆ.

ಅಧಿಕಾರ ವ್ಯಾಪ್ತಿ: ಇದು 10 ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕಾರ್ಮಿಕರಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ (EPF ಮತ್ತು ESI ಹೊರತುಪಡಿಸಿ) ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ. EPF 20ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು, ESI 10ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕಾರ್ಮಿಕರಿರುವ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ.

ಕೇಂದ್ರ ಮಂಡಳಿ: ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಯೋಜನೆಗಳ ಆಡಳಿತಕ್ಕಾಗಿ ಕೇಂದ್ರ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತದೆ.

ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ವಿರೋಧ:

ಗಿಗ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಪ್ರಯೋಜನಗಳ ಅನಿಶ್ಚಿತತೆ: ಗಿಗ್ ಮತ್ತು ಪ್ಲಾಟ್‌ಫಾರ್ಮ್ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಖಾತರಿಪಡಿಸುವುದಾಗಿ ಸರ್ಕಾರ ಹೇಳಿದ್ದರೂ, ಈ ಪ್ರಯೋಜನಗಳು ಕಡ್ಡಾಯವಲ್ಲ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಂಪನಿಗಳ ಅಥವಾ ಸರ್ಕಾರಗಳ “ಕೊಡುಗೆ” ಆಧಾರಿತವಾಗಿರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳು ವಾದಿಸುತ್ತವೆ. ಇದು ಅವರಿಗೆ ಖಚಿತವಾದ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ.

ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಯೋಜನಗಳ ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುವಿಕೆ: ಸಂಘಟಿತ ವಲಯದ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಕೆಲವು ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ ಎಂದು ಆತಂಕ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ.

ನಿಧಿ ಸಂಗ್ರಹಣೆ ಮತ್ತು ನಿರ್ವಹಣೆ: ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ನಿಧಿಗಳ ಸಂಗ್ರಹಣೆ, ನಿರ್ವಹಣೆ ಮತ್ತು ವಿತರಣೆಯ ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಗಳು ಅಸಮರ್ಪಕವಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮೇಲೆ ಅನಗತ್ಯ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆ ಹೇರಬಹುದು ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಅಸಂಘಟಿತ ವಲಯದ ಸವಾಲುಗಳು: ಅಸಂಘಟಿತ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಕೋಟಿಗಟ್ಟಲೆ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ತರುವುದು ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ತಲುಪಿಸುವುದು ದೊಡ್ಡ ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ಸವಾಲಾಗಿದ್ದು, ಕಾರ್ಯಸಾಧುವಾಗಿ ಇದು ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಟೀಕಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಕಾರ್ಮಿಕರ ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ಮುಷ್ಕರ ಮತ್ತು ವಿರೋಧಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳು

ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿರುವ ಈ ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾಯಿದೆಗಳ ವಿರುದ್ಧ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳು ತೀವ್ರ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿವೆ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ಮುಷ್ಕರಗಳಿಗೆ (ಭಾರತ್ ಬಂದ್) ಕರೆ ನೀಡಿವೆ. ಈ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳ ಹಿಂದಿನ ಮುಖ್ಯ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಕಾರಣಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ:

ಕಾರ್ಮಿಕರ ಹಕ್ಕುಗಳ ಸಂಪೂರ್ಣ  ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುವಿಕೆ:

ಮುಷ್ಕರದ ಹಕ್ಕಿನ ಕಡಿತಗೊಳಿಸುವಿಕೆ: ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಬಂಧಗಳ ಕಾಯಿದೆಯು ಮುಷ್ಕರದ ಹಕ್ಕನ್ನು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿಸಿದೆ ಎಂದು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳು ಹೇಳುತ್ತವೆ. 60 ದಿನಗಳ ಕಡ್ಡಾಯ ನೋಟಿಸ್ ಅವಧಿ, ಸಮಾಲೋಚನಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಯುವಾಗ ಮುಷ್ಕರಕ್ಕೆ ನಿಷೇಧ, ಮತ್ತು ತೀರ್ಪುಗಾರರ ಎದುರು ಪ್ರಕರಣ ಇರುವಾಗಲೂ ಮುಷ್ಕರ ನಿಷೇಧ – ಇವೆಲ್ಲವೂ ಕಾರ್ಮಿಕರು ತಮ್ಮ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಡಲು ಇರುವ ಪ್ರಮುಖ ಅಸ್ತ್ರವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡಂತೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಸಂಘಟಿತಗೊಳ್ಳುವ ಹಕ್ಕಿಗೆ ಧಕ್ಕೆ: ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳಿಗೆ ಮಾನ್ಯತೆ ಪಡೆಯುವುದು ಕಠಿಣಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ‘ಏಕೈಕ ಸಂಧಾನ ಪ್ರತಿನಿಧಿ’ ಭಾವನೆಯು ಅನೇಕ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳನ್ನು ಬಲಹೀನಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಾಮೂಹಿಕ ಚೌಕಾಸಿ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸುತ್ತದೆ.

ಕೆಲಸದ ಭದ್ರತೆ ಮತ್ತು ಉದ್ಯೋಗದ ಸ್ವರೂಪಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ:

‘ಹೈರ್ ಅಂಡ್ ಫೈರ್’ ನೀತಿ (ನೇಮಿಸಿ-ವಜಾ ಮಾಡಿ ನೀತಿ): 300 ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮಿತಿಯಿಂದಾಗಿ, ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಯಾವುದೇ ಸರ್ಕಾರದ ಅನುಮತಿಯಿಲ್ಲದೆ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ವಜಾ ಮಾಡಲು, ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಲು ಅಥವಾ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ವಜಾ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ನಿರಂತರ ಭಯದಲ್ಲಿಟ್ಟು, ಯಾವಾಗ ಬೇಕಾದರೂ ಕೆಲಸ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಅನಿಶ್ಚಿತತೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ.

ಸ್ಥಿರಾವಧಿ (Fixed-Term) ಉದ್ಯೋಗದ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ: ಸ್ಥಿರಾವಧಿ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು ಕಾನೂನುಬದ್ಧಗೊಳಿಸುವುದರಿಂದ, ಮಾಲೀಕರು ಖಾಯಂ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳನ್ನು ನೇಮಕ ಮಾಡುವ ಬದಲು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಅವಧಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಬಹುದು. ಇದು ಪಿಂಚಣಿ, ಗ್ರಾಚ್ಯುಟಿ, ಮತ್ತು ಇತರ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಯ ಅಸಮರ್ಪಕತೆ:

ಹೊಸ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತಾ ಸಂಹಿತೆಯು ಅಸಂಘಟಿತ ಮತ್ತು ಗಿಗ್ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ತರುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರೂ, ಅವರಿಗೆ ಒದಗಿಸುವ ಪ್ರಯೋಜನಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಇದು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ‘ಕೊಡುಗೆ’ ಆಧಾರಿತವಾಗಿದ್ದು, ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆಯನ್ನು ಹಾಕುತ್ತದೆ.

ಸಂಘಟಿತ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಇಪಿಎಫ್ (ನೌಕರರ ಭವಿಷ್ಯ ನಿಧಿ), ಇಎಸ್‌ಐ ನಂತಹ ಕೆಲವು ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ಆತಂಕವೂ ಇದೆ.

ಮಾಲೀಕರ ಪರ ನೀತಿ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳು:

ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳು ಈ ಕಾಯ್ದೆಗಳು ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ವಲಯ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮೇಲೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಶೋಷಣೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿವೆ.

ಕಾಯ್ದೆಗಳು ಉದ್ಯೋಗದಾತರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ ಎಂದು ಸರ್ಕಾರ ಹೇಳಿದರೂ, ಕಾರ್ಮಿಕರ ಪಾಲಿಗೆ ಅದು ಅಸುರಕ್ಷಿತತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಂವಾದದ ಕೊರತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವಿರೋಧಿ ವಿಧಾನ:

ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಮೊದಲು ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರವು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳೊಂದಿಗೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕೇಂದ್ರ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಮತ್ತು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಸಮಾಲೋಚನೆ ನಡೆಸಿಲ್ಲ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಆಶಯಗಳಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸಂಘಗಳು ವಾದಿಸುತ್ತವೆ.

ಇನ್ಸ್‌ಪೆಕ್ಟರ್ ರಾಜ್ (ಸರಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಯ ಪರಿಶೀಲನೆ) ವಿರುದ್ಧದ ವಾದದ ದುರುಪಯೋಗ:

ಕಾಯ್ದೆಗಳು “ಇನ್ಸ್‌ಪೆಕ್ಟರ್ ರಾಜ್” ಅನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ ಎಂದು ಸರ್ಕಾರ ಹೇಳಿದರೂ, ಇದು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳು ಮತ್ತು ಉದ್ಯೋಗ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷತಾ ಮಾನದಂಡಗಳು, ಕೆಲಸದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ಮತ್ತು ಕಾನೂನುಗಳ ಅನುಷ್ಠಾನದ ಮೇಲೆ ತಪಾಸಣೆಯನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳು ಆತಂಕ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿವೆ. ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸುರಕ್ಷತೆಗೆ ಧಕ್ಕೆ ತರುತ್ತದೆ.

ಕೆಲಸದ ಅವಧಿಯ ಹೆಚ್ಚಳದ ಆತಂಕ:

ಹೊಸ ಕಾಯಿದೆಗಳು ನೇರವಾಗಿ ಕೆಲಸದ ಅವಧಿಯನ್ನು 12ಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿಸದಿದ್ದರೂ, ಅವು ಕೆಲವು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯನ್ನು ಅನುಮತಿಸುತ್ತವೆ. ಕೋವಿಡ್ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ರಾಜ್ಯಗಳು 8 ಗಂಟೆಗಳಿಂದ 12 ಗಂಟೆಗಳಿಗೆ ಕೆಲಸದ ಅವಧಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಈ ಸಡಿಲಿಕೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡವು, ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕ ಆತಂಕಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು.

ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ಮುಷ್ಕರಗಳ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮ

ಈ ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ, ಭಾರತದ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಒಕ್ಕೂಟಗಳು ಭಾರತ್ ಬಂದ್‌ಗೆ ಕರೆ ನೀಡಿವೆ. ಅವುಗಳೆಂದರೆ:

• INTUC (ಇಂಡಿಯನ್ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಟ್ರೇಡ್ ಯೂನಿಯನ್ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್): ಇದು ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ.
• AITUC (ಆಲ್ ಇಂಡಿಯಾ ಟ್ರೇಡ್ ಯೂನಿಯನ್ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್): ಇದು ಭಾರತದ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷ (Communist Party of India – CPI) ದೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದೆ.
• CITU (ಸೆಂಟರ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯನ್ ಟ್ರೇಡ್ ಯೂನಿಯನ್ಸ್): ಇದು ಭಾರತದ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷ (ಮಾರ್ಕ್ಸ್‌ವಾದಿ) (Communist Party of India (Marxist) – CPI(M)) ಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ.
• HMS (ಹಿಂದ್ ಮಜ್ದೂರ್ ಸಭಾ): ಇದನ್ನು ಸಮಾಜವಾದಿಗಳು, ಫಾರ್ವರ್ಡ್ ಬ್ಲಾಕ್ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ವತಂತ್ರ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘದವರು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. ಇದು ಯಾವುದೇ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ನೇರವಾಗಿ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿಲ್ಲವಾದರೂ, ಸಮಾಜವಾದಿ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಕೆಲವು ಮೂಲಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಇದು ಸಮಾಜವಾದಿ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ (Samajwadi Party) ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಡಿಮೆ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಸಂಘಟನೆಯಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.
• AIUTUC (ಆಲ್ ಇಂಡಿಯಾ ಯುನೈಟೆಡ್ ಟ್ರೇಡ್ ಯೂನಿಯನ್ ಸೆಂಟರ್): ಇದು ಸೋಷಿಯಲಿಸ್ಟ್ ಯೂನಿಟಿ ಸೆಂಟರ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ (ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್) (Socialist Unity Centre of India (Communist) – SUCI(C)) ನ ಕಾರ್ಮಿಕ ವಿಭಾಗವಾಗಿದೆ.
• AICCTU (ಆಲ್ ಇಂಡಿಯಾ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ಆಫ್ ಟ್ರೇಡ್ ಯೂನಿಯನ್ಸ್): ಇದು ಭಾರತದ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷ (ಮಾರ್ಕ್ಸ್‌ವಾದಿ-ಲೆನಿನಿಸ್ಟ್) ಲಿಬರೇಶನ್ (Communist Party of India (Marxist-Leninist) Liberation – CPI(ML) Liberation) ಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ.
• SEWA (ಸೆಲ್ಫ್-ಎಂಪ್ಲಾಯ್ಡ್ ವುಮೆನ್ಸ್ ಅಸೋಸಿಯೇಷನ್): ಇದು ಯಾವುದೇ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ಎಲಾ ಭಟ್ ಅವರು ಮಹಾತ್ಮ ಗಾಂಧಿಯವರ ತತ್ವಗಳಿಂದ ಪ್ರೇರಿತರಾಗಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕ ಚಳುವಳಿ, ಸಹಕಾರಿ ಚಳುವಳಿ ಮತ್ತು ಮಹಿಳಾ ಚಳುವಳಿಯ ಛೇದಕದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.
• LPF (ಲೇಬರ್ ಪ್ರೊಗ್ರೆಸ್ಸಿವ್ ಫೆಡರೇಶನ್): ಇದು ದ್ರಾವಿಡ ಮುನ್ನೇತ್ರ ಕಳಗಂ (DMK) ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಯಾಗಿದೆ, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿದೆ.
• UTUC (ಯುನೈಟೆಡ್ ಟ್ರೇಡ್ ಯೂನಿಯನ್ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್): ಇದು ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಸಮಾಜವಾದಿ ಪಕ್ಷ (Revolutionary Socialist Party – RSP) ದೊಂದಿಗೆ ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದೆ.
• TUCC (ಟ್ರೇಡ್ ಯೂನಿಯನ್ ಕೋಆರ್ಡಿನೇಷನ್ ಸೆಂಟರ್): ಇದು ಆಲ್ ಇಂಡಿಯಾ ಫಾರ್ವರ್ಡ್ ಬ್ಲಾಕ್ (All India Forward Bloc) ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ.

ಈ ಮುಷ್ಕರದ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವೆಂದರೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ಕಾರ್ಮಿಕ ವಿರೋಧಿ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್-ಪರ ನೀತಿಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವುದು, ಕಾರ್ಮಿಕರ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರವು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುವಂತೆ ಒತ್ತಾಯಿಸುವುದು. ಇದು ಕೇವಲ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನ ಹೆಚ್ಚಳ, ಖಾಸಗೀಕರಣ ನಿಲುಗಡೆ, ಹಳೆಯ ಪಿಂಚಣಿ ಯೋಜನೆ ಮರುಸ್ಥಾಪನೆ ಮತ್ತು ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆ ನಿಯಂತ್ರಣದಂತಹ ವಿಶಾಲ ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಿದೆ.

ಸರ್ಕಾರದ ಸಮರ್ಥನೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ದಾರಿ

ಸರ್ಕಾರವು ಈ ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾಯಿದೆಗಳು ಹೂಡಿಕೆಯನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುವ, ಉದ್ಯೋಗ ಸೃಷ್ಟಿಸುವ, ವ್ಯವಹಾರ ಮಾಡುವ ಸುಲಭತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಉತ್ತಮ ವೇತನ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ರೂಪುಗೊಂಡಿವೆ ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಹಳೆಯ, ಸಂಕೀರ್ಣ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಸರಳೀಕರಿಸುವುದು ಆಧುನಿಕ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ಎಂದು ಸರ್ಕಾರ ವಾದಿಸುತ್ತದೆ.

ಆದರೆ, ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಈ ಸಂಹಿತೆಗಳು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಬಲಿಕೊಟ್ಟು, ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್‌ಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಧಿಕಾರ ನೀಡುತ್ತವೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿವೆ. ಈ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಘರ್ಷವು ಭಾರತದ ಕಾರ್ಮಿಕ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಅನಿಶ್ಚಿತತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳಿಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಈ ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾಯಿದೆಗಳು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಹೇಗೆ ಜಾರಿಗೆ ಬರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅವು ಭಾರತದ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಭವಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಬಂಧಗಳ ಮೇಲೆ ಹೇಗೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಕಾದು ನೋಡಬೇಕಿದೆ.

ಆಧಾರ: ವಿವಿಧ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಂದ ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ