ಭಾರತದ ಬಡವರು ವಾಡಿಕೆಯಂತೆ ಕೆಮ್ಮು ಮತ್ತು ಶೀತದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಕೊರೊನ ವೈರಸ್ ಪತ್ತೆ ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿದೆ. ಭಾರತದ ಕೊರೊನ ವೈರಸ್ ವಿರುದ್ದದ ತಂತ್ರವು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಲು, ಬಡವರಿಗೆ ಆರೋಗ್ಯ ರಕ್ಷಣೆ ನೀಡುವುದನ್ನು ತಡೆಯುವ ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ದೇಶಾದ್ಯಂತ 21 ದಿನಗಳ ಲಾಕ್‌ಡೌನ್‌ನಿಂದಾಗಿ, ರೋಗ ಹರಡದಂತೆ ತಡೆಯುವ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಕಲ್ಪನೆಯು ತುಂಬಾ ಸರಳವಾಗಿದೆ. ಈಗಿನ ಲಾಕ್ಡೌನ್ ವೈರಸ್ ಅನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಹರಡದಂತೆ ತಡೆಯುತ್ತದೆ. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಈಗಾಗಲೇ ವೈರಸ್ ಭಾದಿತರು ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹೆಚ್ಚು ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ್ದು ಮೊದಲ ಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ – ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಅನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಾರ್ಯಗತಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಜನರು ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುವುದು. ಎರಡನೆಯ ಭಾಗವು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ರಚನಾತ್ಮಕ ನ್ಯೂನತೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ.
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಆರೋಗ್ಯ ಸೇವೆಯನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಬಡವರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಶ್ರೀಮಂತರು ಆರೋಗ್ಯ ಸೇವೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ ಎಂದು ಅನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ಸಮೀಕ್ಷೆಗಳು ಕಂಡುಕೊಂಡಿವೆ. 2017-18ರ ಆರೋಗ್ಯದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬಳಕೆ ಕುರಿತ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾದರಿ ಸಮೀಕ್ಷೆಯು, ಐದನೇ ಒಂದು ಭಾಗದಷ್ಟು ಶ್ರೀಮಂತ ಗ್ರಾಮೀಣ ಭಾರತೀಯರು ಹಿಂದಿನ ವರ್ಷದ ಎಲ್ಲಾ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಮೂರನೇ ಒಂದು ಭಾಗದಷ್ಟು ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದೆ. ಆದರೆ ಬಡ ಗ್ರಾಮೀಣ ಭಾರತೀಯರ ಐದನೇ ಒಂದು ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಾದ ಭಾಗ ಹತ್ತರಲ್ಲಿ ಒಂದು. ಶ್ರೀಮಂತರು ಬಡವರಿಗಿಂತ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು.
ಶ್ರೀಮಂತರು ಅನಾರೋಗ್ಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಇದು ಅನಿವಾರ್ಯವಲ್ಲ. ಬಡವರು ಅನಾರೋಗ್ಯವನ್ನು ವರದಿ ಮಾಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಎಂದು 2011-12ರಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ಭಾರತ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸಮೀಕ್ಷೆ (ಐಎಚ್‌ಡಿಎಸ್) ವರದಿ ಮಾಡಿದೆ. ಕೊರೊನಾ ವೈರಸ್ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯೆಂದರೆ, ಬಡವರು ಕೆಮ್ಮು, ಜ್ವರ ಮತ್ತು ಅತಿಸಾರವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿರಬಹುದು ಎಂದು ಐಎಚ್‌ಡಿಎಸ್ ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದೆ – ಇವೆಲ್ಲವೂ ಕೊರೊನ ವೈರಸ್‌ನ ಲಕ್ಷಣಗಳಾಗಿವೆ, ಇದು ದಲಿತರು ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಮರಂತಹ ಗುಂಪುಗಳಿಗೆ ಅನಾನುಕೂಲಕರವಾಗಿದೆ..
ಉಸಿರಾಟದ ಕಾಯಿಲೆಯ ಹರಡುವಿಕೆಯು ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದು 18.7% ರಷ್ಟು ಜನರು ಈ ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಹಿಂದಿನ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದಾರೆಂದು ವರದಿಯಾಗಿದೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ COVID-19 ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಹಲವಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದೆ. ಭಾರತದ ಬಡ ರಾಜ್ಯಗಳು ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಹರಡುವಿಕೆಯ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ.
ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೂ, ಬಡವರು ಇಂತಹ ದೀರ್ಘಕಾಲದ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದ್ದರೂ, ಶ್ರೀಮಂತರೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೂ ದೀರ್ಘಕಾಲದ ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ಶ್ರೀಮಂತರನ್ನು ಬಡವರಂತೆಯೇ ಅಸಮರ್ಥಗೊಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ಸಾಮಾನ್ಯ ನಂಬಿಕೆಯೆಂದರೆ, ಶ್ರೀಮಂತ ಜನರ ಜೀವನಶೈಲಿಯೂ, ಹೆಚ್ಚು ಜಡ ಸಮಯ, ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಮತ್ತು ಕೊಬ್ಬಿನ ಆಹಾರಗಳು, ವೈರಸ್‌ನಿಂದ ಮರಣದ ಅಪಾಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಆರೋಗ್ಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಿಗೆ ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ಅಧಿಕ ರಕ್ತದೊತ್ತಡ, ಮಧುಮೇಹ ಮತ್ತು ಹೃದ್ರೋಗ ಸೇರಿದಂತ ಕಾಯಿಲೆಗಳಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು.
ಐಎಚ್‌ಡಿಎಸ್ ಆಧಾರಿತ ಸಂಶೋಧನೆಯು ಶ್ರೀಮಂತ ಜನರಿಗೆ ಈ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕವಲ್ಲದ ಕಾಯಿಲೆ ಬರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು ಎಂದು ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದೆ. ಆದರೆ ಶ್ರೀಮಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವುದು ರೋಗದಿಂದ ಸಾವಿನ ವಿರುದ್ಧ ಸಾಕಷ್ಟು ಸುರಕ್ಷತೆಯಾಗಿದೆ – ಎನ್‌ಸಿಡಿ ಹೊಂದಿರುವ ಬಡ ಜನರಿಗಿಂತ ಶ್ರೀಮಂತ ಜನರು ಎನ್‌ಸಿಡಿಗಳಿಂದ ಸಾಯುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಕಡಿಮೆ. ಶ್ರೀಮಂತರ ಒಟ್ಟಾರೆ ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣವು ಬಡವರಿಗಿಂತ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ.
ವೈದ್ಯಕೀಯ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ನಿರ್ಧಾರಗಳಿಗೆ ಬಂದಾಗ ವೆಚ್ಚಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ಕೆಮ್ಮು ಮತ್ತು ಜ್ವರಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ, ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಾಯಿಲೆಗಳಿಗೆ ಬಡವರು ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರು ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಒಂದೇ ಮೊತ್ತವನ್ನು ವಿಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ದೇಶದ ಅಗ್ರ 20% ಜನರು, ಮಹಾನಗರಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಮತ್ತು ಮೇಲ್ಜಾತಿಯ ಹಿಂದೂಗಳು ಮಾತ್ರ ಇಂತಹ ಕಾಯಿಲೆಗಳಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಲು ಹೆಚ್ಚಿನ ಹಣವನ್ನು ನೀಡಬಲ್ಲರು.
ವೈದ್ಯಕೀಯ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯು ಬಡ ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಸಾಲಕ್ಕೆ ದೂಡಬಹುದು. 2013 ರಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಸಮೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿದ ವರದಿಗಳಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಳು ಶ್ರೀಮಂತ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗಿಂತ ಬಡ ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಸಾಲಕ್ಕೆ ದೂಡಿದೆ ಎಂದು ಎನ್ಎಸ್ಎಸ್ ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದೆ.
2017-18ರ ವೇಳೆಗೆ, 85% ಗ್ರಾಮೀಣ ಭಾರತೀಯರು, ಮತ್ತು 81% ನಗರ ಭಾರತೀಯರು ಯಾವುದೇ ವಿಮಾ ಯೋಜನೆಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಡವರು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಮರುಪಾವತಿ ಮಾಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಕಡಿಮೆ ಎಂದು ಎನ್ಎಸ್ಎಸ್ ಡೇಟಾ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಅಂದಿನಿಂದ, ಆಯುಷ್ಮಾನ್ ಭಾರತ್ ಯೋಜನೆಯು ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ, ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರವು ಈಗ COVID-19 ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ಈ ಯೋಜನೆಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಒಳಪಡಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಈ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತಿಂಗಳಿಗೆ 10,000 ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಗಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ರೆಫ್ರಿಜರೇಟರ್ ಅಥವಾ ಮೋಟಾರು ಬೈಕನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ ಈ ಯೊಜನೆಗೆ ಅನರ್ಹವಾಗುತ್ತಾನೆ.
21 ದಿನಗಳ ಭಾರತೀಯ ಲಾಕ್ಡೌನ್ ದುಡಿಯುವ ಬಡ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರಿಗೆ ಭಾರಿ ಹೊಡೆತವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದೆ. COVID-19 ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಲಾಗುವುದು ಎಂಬ ನಿರೀಕ್ಷೆಯೊಂದಿಗೆ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಭರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಇದು ಸಂಭವಿಸಬೇಕಾದರೆ, ಭಾರತವು ಬಡವರ ಆರೋಗ್ಯ ರಕ್ಷಣೆ-ನಡವಳಿಕೆಯನ್ನು ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ದಶಕಗಳಿಂದ, ಭಾರತದ ಬಡವರು, ಕೆಟ್ಟ ಆರೋಗ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಹಾಯ ಪಡೆಯುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಕಡಿಮೆ.
ವೇಗವಾಗಿ ಹರಡುವ ಈ ವೈರಸ್ ಅನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲು, ಉಚಿತ ಅಥವಾ ಅಗ್ಗದ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನು ನೀಡಲಾಗುವುದು ಎಂದು ಬಡವರಿಗೆ ತೋರಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ, ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ವಿಳಂಬವಾಗುತ್ತದೆ.
ಕೃಪೆ: ಲೈವ್‌ಮಿಂಟ್‌
