ಕೊರೋನ ವೈರಸ್‌ನ ಧರ್ಮ, ಜಾತಿ ಯಾವುದು?

ಕೊರೋನದ ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ವರ್ಗ ಯಾವುದು ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ, ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಬುದ್ಧಿ ನೆಟ್ಟಗಿರುವ ಎಲ್ಲರೂ ಹುಬ್ಬೇರಿಸಿ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಬಹುದು. ಆದರೆ, ನಂಬಲಾಗದ ಚಿತ್ರವಿಚಿತ್ರಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರುವ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಗಣ್ಯವಾಗಿರುವ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅನೇಕರಿಗೆ ಇದು ಒಂದು ಅಸಂಬದ್ಧ, ಮೂರ್ಖ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ಮಾರಿ ಪೂಜೆಯ ಮೂಲಕ ರೋಗಗಳನ್ನು ದೂರ ಇಡುವ ನಂಬಿಕೆ ಇರುವ ಅವರಿಗೆ ಮಾರಕ ರೋಗಳಲ್ಲೂ ಜಾತಿ ಧರ್ಮಗಳು ಕಾಣುತ್ತವೆ. ಯಾವುದೇ ರೋಗಾಣು ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ, ಬಡವ, ಶ್ರೀಮಂತ ಇತ್ಯಾದಿ ಭೇದ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರೂ ಯಾವುದೇ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಮರೆತು ಒಂದು ಪಿಡುಗಿನ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾರೇ ಹಿಂಜರಿದರೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅಪಾಯ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ.

ಕೊರೋನ ಒಂದು ಜಾಗತಿಕ ಪಿಡುಗಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ್ದು, ಹಲವಾರು ಯುದ್ಧಗಳಲ್ಲಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳ ಸಹಿತ ಆರೋಗ್ಯ ಸೇವೆಗಳೇ ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದಿರುವ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಜಾಗತಿಕ ಕದನ ವಿರಾಮ ಘೋಷಿಸುವಂತೆ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಮಹಾ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಅಂತೋನಿಯೋ ಗುತೆರೆಜ಼್ ಅವರ ಮೇಲೆ ಅಪಾರ ಒತ್ತಡ ಬೀಳುತ್ತಿದೆ. ಪೋಪ್ ಸಹಿತ ಹಲವು ಜಾಗತಿಕ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಾಯಕರು ತಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಕರ್ಮಠತೆಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು, ಕೊರೋನ ವಿರುದ್ಧದ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಸಹಕರಿಸುವಂತೆ ಕೋರಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದುಕೊಂಡು ಮಾಡುವುದು, ಪೂಜಾಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಗುಂಪು ಸೇರದಿರುವುದು, ಧರ್ಮ ಭೇದ ಮಾಡದೇ ಪೀಡಿತರಿಗೆ ನೆರವಾಗುವುದು ಅವರು ನೀಡಿರುವ ಸೂಚನೆಗಳಲ್ಲಿ ಅತೀ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ. ಇದು ಮಾನವೀಯ ಧರ್ಮವಾಗಿದೆ.

ಆದರೆ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇದು ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕೊರೋನಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾದ ವೈರಸೊಂದು ಬಹಳ ಕಾಲದಿಂದ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹಾನಿಮಾಡುತ್ತಿದ್ದು, ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅದರ ಉಪಟಳ ಅತಿಯಾಗಿದೆ. ಅದುವೇ ಕೋಮುವೈರಸ್. ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾದ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಜಾತ್ಯತೀತ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಹೊಣೆಹೊತ್ತಿರುವ ಸರಕಾರ ಮತ್ತು ಅದರ ಮಹಾನ್ ನಾಯಕರು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಾಂಕೇತಿಕವಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಂಕೇತಿಕತೆಯ ಸೋಗಿನಲ್ಲಿ ಈ ರೋಗದ ವಿರುದ್ದ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದು ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ಹವಣಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಕೆಲವು ಕೃತ್ಯಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿವೇಕವನ್ನು (comonsense) ಮೀರಿವೆ.

ಮೊದಲಾಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಈಗಿನ ಕೊರೋನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಮೊದಲಿಗೆ ತಡೆಗಟ್ಟುವಲ್ಲಿ, ಮತ್ತು ನಂತರದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸರಕಾರದ ವೈಫಲ್ಯವನ್ನು ಚುಟುಕಾಗಿ ನೋಡಬೇಕು. ಈ ಕುರಿತು ನೂರಾರು ವಿವರವಾದ ವರದಿ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗಳು ಬಂದಿರುವುದರಿಂದ ಅವುಗಳ ಸಾರಾಂಶವನ್ನು ನೋಡೋಣ.

ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ನೆರೆಯ ಚೀನಾದಲ್ಲಿ ಕೊರೋನಾ ಹಾವಳಿ ಎಬ್ಬಿಸಿದಾಗಲೇ ಸರಕಾರ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ನೆರೆಮನೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡಾಗ, ಅವರಿಗೆ ನೆರವಾಗುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ನಮ್ಮ ಸೂರನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ವಿವೇಕ. ಆದರೆ, ಸರಕಾರ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಅದು ಇಟಲಿ, ಜರ್ಮನಿಯಂತಹ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬಿ ದಾಂಧಲೆ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದಾಗಲೂ ಅದು ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ನಾವು ‘ನಮಸ್ತೇ ಟ್ರಂಪ್’ ಇತ್ಯಾದಿ ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮ ಮತ್ತು ಭಟ್ಟಂಗಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ, ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶದ ಕುದುರೆ ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದೆವು. ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಸಾವಿರಾರು ಜನರು ಸೇರುವ ಕನಿಷ್ಟ ಮೂವತ್ತರಷ್ಟು ಧಾರ್ಮಿಕ, ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ನಡೆಸಲು ಬಿಟ್ಟೆವು. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಂತೂ ಯಾವುದೇ ಸುರಕ್ಷಾ ಕ್ರಮಗಳಿಲ್ಲದೇ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಸಭೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿದರು.

ಆಗಲೇ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಮಾನಯಾನ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಸಿದ್ಧತೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ದೇಶದೊಳಗೆ ಬರುವ ಭಾರತೀಯ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಿದ್ದರೆ, ನಾವು ಇಂತಹಾ ಗಂಭೀರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಿರಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ವೈದ್ಯರು, ದಾದಿಯರು, ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಸ್ವಚ್ಛತಾ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಯಾವುದೇ ಸೂಕ್ತ ಸುರಕ್ಷಾ ಸಾಧನಗಳಿಲ್ಲದೇ ಜೀವದ ಹಂಗು ತೊರೆದು ದುಡಿಯಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ನಂತರವೂ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಮತಿಹೀನ ಚಪ್ಪಾಳೆ, ಕಿವಿ ತಮ್ಮಟೆ ಒಡೆಯುವ ಬಟ್ಟಲು-ಜಾಗಟೆ ಸದ್ದುಗಳೇ ಹೊರತು ಸುರಕ್ಷಾ ಸಾಧನಗಳಲ್ಲ. ಸರಕಾರದ ವಿಳಂಬದಿಂದ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ವ್ಯರ್ಥವಾಯಿತು ಎಂದು ಸುರಕ್ಷಾ ಸಾಧನಗಳ ಉತ್ಪಾದಕರು ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ವರದಿಗಳು ಕೆಲವು ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿವೆ. ನಂತರದಲ್ಲೂ ಸರಕಾರ ಸಂಘಟಿತ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಪಿಡುಗನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರ ಅಥವಾ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿದ್ದರೂ, ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿತ್ತು. ಅದೆಂದರೆ, ಕೊರೋನಕ್ಕೆ ಧಾರ್ಮಿಕ ಬಣ್ಣ ಬಳಿಯುವುದು, ಜನರನ್ನು ತನ್ನ ತಾಳಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕುಣಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕೊರೋನ ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸರಕಾರದ ವೈಫಲ್ಯದಿಂದ ಜನರ ಗಮನವನ್ನು ಬೇರೆಡೆಗೆ ಸೆಳೆಯುವುದು.. ಅದರಲ್ಲಿ ಅವರು ಯಶಸ್ವಿಯೂ ಆದರು. ಒಂದು ಭಾನುವಾರ ಅವರು ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನೆಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಚಪ್ಪಾಳೆ ಹೊಡೆಯಲು, ಬಟ್ಟಲು-ಜಾಗಟೆ ಬಡಿಯಲು ಹೇಳಿದರು. ಜನರು ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ಬೀದಿಗಿಳಿದು ‘ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಂತರ’ ಎಂಬ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನೇ ಅವಗಣಿಸಿ, ಕೊರೋನ ಹರಡುವುದಕ್ಕೆ ನೆರವಾದರು! ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯಪಾಲ ವಜುಬಾಯಿ ವಾಲರವರು ನಡೆದುಕೊಂಡ ರೀತಿ ಇಲ್ಲಿದೆ ನೋಡಿ.

ಇದೊಂದು ಧನ್ಯವಾದ ಅರ್ಪಿಸುವ ಸಾಂಕೇತಿಕ ಕ್ರಮವೆಂದು ಮೋದಿ ಹೇಳಿದ್ದರೂ, ಉದ್ದೇಶ ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದಂತೆ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುವುದಾಗಿತ್ತು. ಶಂಖ ಜಾಗಟೆ ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸಲಾಗುವ ಸಾಧನಗಳು. ಜನರಲ್ಲಿ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಮನೋಭಾವ ಬೆಳೆಸಬೇಕೆಂದು ಸಂವಿಧಾನವೇ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಈ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೂಢನಂಬಿಕೆ ಬಿತ್ತಿದರು. ಅವರ ಭಕ್ತರು ಸದ್ದಿನ ಕಂಪನದಿಂದ ಕೊರೋನಾ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಂಬಿದರು; ನಂಬಿಸಿದರು. ಪರಿಣಾಮ ಮಾತ್ರ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತ ಮತ್ತು ನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿತ್ತು. ಸೋಂಕಿತರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಿತು.

ಆದರೆ, ತನ್ನ ಈ ಮೂರ್ಖತನದ ಕುರಿತು, ಜಗತ್ತಿನ ಮುಂದೆ ಭಾರತವನ್ನು ನಗೆಪಾಟಲಾಗಿಸಿದ ಕುರಿತು ಮೋದಿಗೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗಲೀ ವಿಷಾದವಾಗಲೀ ಇಲ್ಲ. ಅವರೀಗ ಎಪ್ರಿಲ್ 9ರಂದು ರಾತ್ರಿ 9.00 ಗಂಟೆಗೆ 9 ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ವಿದ್ಯುತ್ ಆರಿಸಿ ಕ್ಯಾಂಡಲ್ ಹಚ್ಚಿ, ಮೊಬೈಲ್ ಲೈಟ್ ಹಚ್ಚಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ, ಮತ್ತೆ ದೀಪದ ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಾಂಕೇತಿಕತೆಗೆ ಮರಳಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ಅವರ ಭಕ್ತರು ಮಾತ್ರ ‘9’ರ ಗುಣಾಕಾರ, ಭಾಗಾಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಾ, ನಕ್ಷತ್ರ, ಕುಂಡಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತಾ, ಕೊರೋನವನ್ನು ರಾಹು ಮಾಡಿ, ಅದನ್ನು ಮಂಗಳನ ಮೂಲಕ ನಿರ್ನಾಮ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ರಾಜ್ಯದ ಒಬ್ಬ ಬಿಜೆಪಿ ನಾಯಕ ದೀಪ ಹಚ್ಚುವುದರಿಂದ ವೈರಸ್‌ಗಳು ಅದಕ್ಕೆ ಮುತ್ತಿ ಸಾಯುತ್ತವೆ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆ ಸಾಯಲು ವೈರಸ್ ಎಂದರೆ ಹಾತೆಯೆ? ಇಂತಹಾ ಮೂರ್ಖತನದ ಹಿಂದೆ ಇರುವ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಉದ್ದೇಶ ಸ್ಪಷ್ಟ.

ಸರಕಾರ ಈ ರೋಗವನ್ನು ತನ್ನ ವೈಫಲ್ಯಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಹಾಕಿ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಧ್ರುವೀಕರಣಕ್ಕೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಪ್ರಕರಣ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ದಿಲ್ಲಿಯ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್‌ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ತಬ್ಲೀಗಿ ಜಮಾತ್ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಪ್ರಕರಣ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದ ಹಲವರಿಗೆ ಸೋಂಕುತಟ್ಟಿದೆ, ಕೆಲವರು ಸತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸಂಘಟಕರ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಂದಾಗಿ ಕೆಲವರು ಮನೆಗೆ ಮರಳಿ ತಮ್ಮ ಅರಿವಿಗೇ ಬಾರದಂತೆ ರೋಗ ಹರಡಿದ್ದಾರೆ. (ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳು ಮೂರು ದಿನಗಳ ನಂತರವೇ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ).

ಅದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಇತರ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇಂತದ್ದೇ ಹಿಂದೂ ಸಭೆಗಳೂ ನಡೆದಿವೆ. ನಮ್ಮದೇ ಉಡುಪಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸುರಕ್ಷಾ ಸಾಧನ, ಮಾಸ್ಕ್ ಇಲ್ಲದೆ ಮಠಾಧೀಶರೊಬ್ಬರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ರಾಮನವಮಿ ನಡೆಯಿತು. ಯಾವುದೇ ಲಾಕ್‌ಡೌನ್, ಜಿಲ್ಲಾಡಳಿತ ಅಡ್ಡಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ಕುರಿತು ಯಾವುದೇ ಮಾಧ್ಯಮ ಗಂಟಲು ಹರಿಯುವಂತೆ ಕಿರುಚಲಿಲ್ಲ. ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಇಂತಹಾ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಮಂದಿಗೆ ಸೋಂಕು ತಟ್ಟಿದೆ ಎಂಬುದು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಸರಕಾರ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಘಟನೆಗೆ ಧಾರ್ಮಿಕ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚಿ ತನ್ನ ರಾಜಕೀಯ ಅಜೆಂಡಾಕ್ಕೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.

ಇದೀಗ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕೊರೋನ ಹರಡಲು ಮುಸ್ಲಿಮರು ಕಾರಣ ಎಂದು ಬಿಜೆಪಿ ನೇರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸರಕಾರ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಿವೆ. ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ದಿನಬೆಳಗಾದರೆ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್, ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಎಂದು ಸನ್ನಿ ಹಿಡಿದವರಂತೆ ಬಡಬಡಿಸುತ್ತಿವೆ. ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಕೊರೋನದ ರಾಜಧಾನಿ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಮರು ಕೊರೋನ ವೈರಸನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ, ದೇಶದಲ್ಲಿ ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಹರಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ; ಜೆಹಾದ್ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ದುರುದ್ದೇಶದ, ಮೂರ್ಖತನದ  ಅಪಪ್ರಚಾರದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೊರೋನ ಹರಡಿದರೆ ಅದು ತಮ್ಮ ಸಹಿತ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೊಲ್ಲುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅರಿಯದಷ್ಟು ಮುಸ್ಲಿಮರು ಮೂರ್ಖರು ಎಂದು ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಭಾವಿಸಿದಂತಿದೆ.

ಈ ಸಭೆಗೆ ಅನುಮತಿ ನೀಡಿದವರು ಯಾರು, ಸೋಂಕು ಪೀಡಿತ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ವಿದೇಶಗಳಿಂದ ವಿಮಾನ ಮೂಲಕ ಬರಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡಿದ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳು ಯಾರು ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಚಕಾರ ಶಬ್ದವನ್ನೂ ಎತ್ತುತ್ತಿಲ್ಲ. ಸ್ವಯಂಘೋಷಿತ ಸದ್ಗುರು ಜಗ್ಗಿ ಮತ್ತು ಅಮೃತಾನಂದಮಯಿ ಆಶ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಮ್ಮೇಳನಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ ವಿದೇಶೀಯರು, ಈಗ ಕ್ವಾರಂಟೈನ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ನೂರಾರು ಜನರ ಬಗ್ಗೆ ಅವರು ಮಾತನಾಡುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಪಂಜಾಬಿನ ನವಾಶಹರ್‌ನಲ್ಲಿ ಇಟಲಿ ಮತ್ತು ಜರ್ಮನಿ ಪ್ರವಾಸ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದ 70 ವರ್ಷಗಳ ಸಿಕ್ಖ್ ಧರ್ಮಗುರು ಬಲ್‌ದೇವ್ ಸಿಂಗ್, ತಾನು ಕೊರೋನಾದಿಂದ ಸತ್ತುದಲ್ಲದೇ, ತನ್ನ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರ ಸಹಿತ 28 ಜನರಿಗೆ ಕೊರೋನ ಪ್ರಸಾದ ನೀಡಿ ಸಾವಿರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿ ಕ್ವಾರಂಟೈನ್‌ಗೆ ಒಳಗಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಪ್ರಕರಣದ ಬಗ್ಗೆ ಈ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಒಂದು ಶಬ್ದವನ್ನೂ ಆಡಿಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಖರು ಕೊರೋನ ವೈರಸ್ ಉತ್ಪಾದಿಸಿ ಹಂಚುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಲ್ಲ. ಜಗ್ಗಿಯಂತವರ ತಪ್ಪಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಹಿಂದೂಗಳು ಹೊಣೆಯೆಂದು ಹೇಳಿಲ್ಲ. ಹೇಳಿಕೇಳಿ ತಬ್ಲೀಗಿ ಜಮಾತ್ 1920ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಚಿಕ್ಕ ಪಂಥ ಮಾತ್ರ. ಅದರ ತಪ್ಪನ್ನು ಇಡೀ ಭಾರತೀಯ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ಮೇಲೆ ಹೊರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಇಲ್ಲಿ ತಬ್ಲೀಗಿ ಜಮಾತ್‌ನ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುವ ಉದ್ದೇಶವಿಲ್ಲ. ವೈರಸಿನ ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲರೂ ಸಮಾನರು. ವಾಸ್ತವಿಕವಾಗಿ ಈ ತಬ್ಲೀಗಿಯವರಿಗೂ, ಆ ಸಿಕ್ಖ್ ಧರ್ಮಗರುವಿಗೂ ಪರಿಣಾಮದ ಗಂಭೀರತೆಯ ಅರಿವಿರಲಾರದು. ಯಾರೂ ಬೇಕೆಂದೇ ಇದನ್ನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಆರೋಗ್ಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಮೇಲಿನ ಹಲ್ಲೆಯನ್ನು ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಸಮರ್ಥಿಸಲಾಗದು. ಇಂತಹಾ ಮನೋಭಾವ ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೆ ಕೇಡನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಕೊರೋನದಿಂದ ರಾಮ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅಲ್ಲಾ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ, ಏಸು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಸುರಕ್ಷಾ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸುವರು, ಗುದದ್ವಾರಕ್ಕೆ ಲ್ಯಾವೆಂಡರ್ ಹೂವಿನ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದರೆ ಕೊರೋನ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹಲವರಿಗೆ ಸೋಂಕು ತಗಲಲು ಕಾರಣನಾಗಿ ಜೈಲು ಸೇರಿರುವ ಇರಾನ್‌ನ ಮೂರ್ಖ ಮುಲ್ಲಾನಷ್ಟೇ ಮೂರ್ಖರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಮಾನವೀಯತೆಗೆ ಅಪಾಯ ಒಡ್ಡುವ ಇಂತಹಾ ಕ್ರಿಮಿನಲ್‌‌ಗಳನ್ನು ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ ನೋಡದೆ ಜೈಲಿಗೆ ಅಟ್ಟಬೇಕು.

ಆದರೆ, ಜಾತಿ, ಧರ್ಮಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಾರಕ ರೋಗವನ್ನೂ ಜನರ, ಸಮುದಾಯಗಳ ನಡುವೆ ಒಡಕುಂಟುಮಾಡಿ ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಕಲೆ ಭಾರತದ ಒಂದು ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಕರಗತವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಕೊರೋನಾಕ್ಕಿಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾದ ಕೋಮುವೈರಸ್ ವೇಗವಾಗಿ ಹರಡುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದೇ ಈ ಬರಹದ ಉದ್ದೇಶ.

(ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿ: ಕರೋನ ವೈರಸಿನ ಜಾತಿ, ವರ್ಗ ಯಾವುದು?)