ಜನರಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ, ತುಳಿತಕ್ಕೊಳಗಾದವರ ಪರ ದನಿಯೆತ್ತಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿರುವ ಅನೇಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ, ಶಿಕ್ಷಕರು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾದ ದೆಹಲಿ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕ ಜಿ.ಎನ್. ಸಾಯಿಬಾಬಾ ಅವರಿಗೆ ಖ್ಯಾತ ಭಾರತೀಯ ಲೇಖಕಿ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತೆ ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ್ ಆತ್ಮೀಯ ಪತ್ರವೊಂದನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಬರಹಗಾರರು ಮತ್ತು ವಿದ್ವಾಂಸರನ್ನು ಹೆದರಿಸುವ ಈ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಆಡಳಿತ ಕಾರ್ಯವೈಖರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಭೀರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಕುರಿತು ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಪತ್ರದ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ಕನ್ನಡನುವಾದ ಇಲ್ಲಿದೆ.
ಕವಿ ವರವರ ರಾವ್ ಆರೋಗ್ಯ ಹದಗೆಟ್ಟಿದೆ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಕಾಡ್ಗಿಚ್ಚಿನಂತೆ ಹರಡಿದ ನಂತರ, ಜೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಇತರ ಅನೇಕ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಬಗ್ಗೆ ಆತಂಕಗಳು ಮತ್ತೆ ಕಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿವೆ.
”90% ಅಂಗವೈಕಲ್ಯ ಇರುವ ಕೇವಲ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದ ಅಪರಾಧಕ್ಕೆ ಶಿಕ್ಷೆಗೊಳಗಾದ ನಿಮ್ಮ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಎಷ್ಟು ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹದ ಮೂಲಕ ನಿಮ್ಮ ಮನವಿಯನ್ನು ಶೀಘ್ರಗೊಳಿಸಿಲು ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಖುಲಾಸೆಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಖಾತ್ರಿಯಿದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಸಂಭವಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನೀವು ಯಾವ ಬೆಲೆಯನ್ನು ತೆರುತ್ತೀರಿ,”…
”ನೀವು ವರವರ ರಾವ್ ಅವರ ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿದಿದ್ದೀರ ಎಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆ 81 ವರ್ಷದ ಕವಿಯನ್ನು ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಇಡುವುದು ಆಧುನಿಕ ಸ್ಮಾರಕವನ್ನು ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಇಡುವಂತಿದೆ. ಅವರ ಆರೋಗ್ಯದ ಸುದ್ದಿ ತುಂಬಾ ಆತಂಕಕಾರಿಯಾಗಿದೆ. ಅವರ ಆರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಕೋವಿಡ್ ಪಾಸಿಟಿವ್ ಆಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಾಗಿದ್ದಾರೆ.”
ವರವರ ರಾವ್ ಅವರಿಗಾಗಿ ಆತಂಕ ಪಡುವಂತೆ ನಿಮ್ಮ ಜೀವದ ಬಗ್ಗೆ ಕೂಡಾ ನನಗೆ ಆಂತಕವಿದೆ. ಭೀಮಾ ಕೊರೆಗಾಂವ್ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಆರೋಪಿಗಳಾಗಿರುವವರು ಯಾರೂ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲರೂ ಕೊರೊನಾಗೆ ಗುರಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ವರವರ ರಾವ್ ಅವರನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡ ಗೊನ್ಸಾಲ್ವೆಸ್ ಅಪಾಯದಲ್ಲಿರಬೇಕು. ಗೌತಮ್ ನವಲಖಾ ಮತ್ತು ಆನಂದ್ ತೆಲ್ತುಂಬ್ಡೆ ಕೂಡ ಒಂದೇ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳು ಜಾಮೀನು ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಿವೆ. ಗೌಹತಿಯಲ್ಲಿ ಕೊರೊನಾ ಪಾಸಿಟಿವ್ ಆಗಿ ಅಖಿಲ್ ಗೊಗೊಯ್ ಲಾಕ್ ಆಗಿದ್ದಾರೆ.
ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಣ್ಣ ಹೃದಯದ, ಕ್ರೂರ, ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ದುರ್ಬಲವಾದ ಆಡಳಿತಗಾರರು ನಮ್ಮನ್ನು ಆಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮಷ್ಟೇ ವಿಶಾಲವಾದ ದೇಶದ ಸರ್ಕಾರವು ತನ್ನದೇ ಆದ ಬರಹಗಾರರು ಮತ್ತು ವಿದ್ವಾಂಸರನ್ನು ಹೆದರಿಸುವುದು ಎಷ್ಟು ಕರುಣಾಜನಕವಾಗಿದೆ.
“ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದೆ ನಿಜವಾಗಿಯು ಬದಲಾವಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ತೋರುತ್ತಿತ್ತು. ಪೌರತ್ವ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಕಾಯ್ದೆ ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕರ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ನೋಂದಣಿ ವಿರುದ್ಧ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಹೊರಬಂದರು. ಅದು ರೋಮಾಂಚನಕಾರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಸಂಗೀತ, ಕವಿತೆ ಮತ್ತು ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಇತ್ತು. ಅದು ಒಂದು ಕ್ರಾಂತಿಯಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಸಹ ನೀವು ಅದನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ.”
“ಆದರೆ ಅದು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. ಫೆಬ್ರವರಿಯಲ್ಲಿ ಈಶಾನ್ಯ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ 53 ಜನರ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡಕ್ಕೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶಾಂತಿಯುತವಾಗಿ ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿದ ಸಿಎಎ ವಿರೋಧಿ ಪ್ರತಿಭಟನಾಕಾರರನ್ನು ದೂಷಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಯೋಜಿತ ದಾಳಿಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ಜಾಗರೂಕತೆಯ ಸಶಸ್ತ್ರ ಗ್ಯಾಂಗ್‌ಗಳ ವೀಡಿಯೊಗಳಿಂದ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ.”
“ಆದರೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಎಂದಿನಂತೆ ಬಲಿಪಶುಗಳನ್ನೇ ಅಪರಾಧಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಕೋವಿಡ್ ಲಾಕ್‌ಡೌನ್‌ನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿ ಮತ್ತು ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಯುವಕರನ್ನು, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಹಲವಾರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಗಿದೆ.”
“ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಬರಹಗಾರರು ವಿಸ್ತಾರವಾದ ಹೊಸ ಕಥೆ ಬರೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಟ್ರಂಪ್ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ದೆಹಲಿ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡವು ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಮುಜುಗರಕ್ಕೀಡುಮಾಡಲು ಹೂಡಿದ ಮಹಾ ಸಂಚು ಎಂಬ ನಿರೂಪಣೆ. ಎಂತಹ ಪಿತೂರಿ ಇದು? ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು ತರಲು ಪ್ರತಿಭಟನಾಕಾರರು ತಮ್ಮನ್ನೆ ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾರೆಯೆ?”
“ಎಲ್ಲವೂ ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿವೆ. ಕೊಲೆಯಾಗುವುದು ಅಪರಾಧ. ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಶವದ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಭೂತವನ್ನು ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗೆ ಕರೆಸುತ್ತಾರೆ. ಇದನ್ನು ನಾನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಬಿಹಾರದ ಅರೇಬಿಯಾದಿಂದ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬಳು ಸಾಮೂಹಿಕ ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಪೊಲೀಸ್ ದೂರು ದಾಖಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದ ಮಹಿಳಾ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರೊಂದಿಗೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಗಿದೆ.”
’’ನಿಜಕ್ಕೂ, ಈ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರತವು ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟು ದೂರ ಚಲಿಸಲಿದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.”
ನೀವು ಜೈಲಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದಾಗ ನೀವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬದಲಾದ ಜಗತ್ತನ್ನು ಕಾಣುವಿರಿ. ಕೋವಿಡ್ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಹೇರಲ್ಪಟ್ಟ ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ವಿನಾಶಕಾರಿಯಾಗಿದೆ. ಬಡವರಿಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಹಿಂದುತ್ವ ಬ್ರಿಗೇಡ್ ಸೇರಿದಂತೆ, ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗಕ್ಕೂ ಸಹ. 138 ಕೋಟಿ ಜನರಿರುವ ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳ ಅಂತರದಲ್ಲಿ (ರಾತ್ರಿ 8 ರಿಂದ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯವರೆಗೆ) ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ಕರ್ಫ್ಯೂ ತರಹದ ಲಾಕ್‌ಡೌನ್ ಘೋಷಿಸುವ ಮೊದಲು ಇದು ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ನೀವು ಊಹಿಸಬಲ್ಲಿರಾ?
“ಜನರು, ಸರಕುಗಳು, ಯಂತ್ರಗಳು, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳು, ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳು, ಶಾಲೆಗಳು, ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರಶಃ ಎಲ್ಲವೂ ನಿಲ್ಲಬೇಕಾಯಿತು. ಏಕೆ? ಏಕೆಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಅದು ಸಾಧ್ಯ.”
“ಕೋವಿಡ್ -19 ಒಂದು ರೀತಿಯ ಎಕ್ಸ್-ರೇ ಆಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಅದು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜವನ್ನು ಪೀಡಿಸುವ ಜಾತಿ, ವರ್ಗ, ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಲಿಂಗಗಳ ಬೃಹತ್ ಸಾಂಸ್ಥಿಕ ಅನ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿತೋರಿಸಿದೆ. ನಾವು ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಸ್ಫೋಟದ ಮೂಲಕ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತದೆ. ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಪ್ರಪಂಚದ ಚೂರುಚೂರು ತುಣುಕುಗಳನ್ನು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ… ಅವು ಎಲ್ಲಿ ಇಳಿಯುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಹಾನಿಯ ನೈಜ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ನಮಗೆ ಇನ್ನೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.”
ಯಾವುದೇ ಆಶ್ರಯ, ಆಹಾರ, ಹಣ ಮತ್ತು ಸಾರಿಗೆ ಇಲ್ಲದ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿರುವ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಸಾವಿರಾರು ಮೈಲುಗಳಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಗ್ರಾಮಗಳಿಗೆ ತೆರಳಿದರು. ಅವರು ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅವರನ್ನು ಪೊಲೀಸರು ಹೊಡೆದು ಅವಮಾನಿಸಿದರು.
ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗಗಳು ಉಲ್ಬಣಗೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಕೆಟ್ಟ ಪೀಡಿತ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದ ಮೂರು ಪ್ರತಿಭೆಗಳು ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿರುವುದು ಕಾಕತಾಳೀಯವಲ್ಲ. ಅವರೆಂದರೆ ಮೋದಿ, ಟ್ರಂಪ್ ಮತ್ತು ಬೋಲ್ಸನಾರೊ.
ನವೆಂಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಟ್ರಂಪ್ ಅಧಿಕಾರ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ. ಆದರೆ ಭಾರತದ ದಿಗಂತದಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಯಾವುದೇ ಸೂಚನೆಯಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳು ಕುಸಿಯುತ್ತಿವೆ. ನಾಯಕರು ಶಾಂತವಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಹಸಿದಿದ್ದಾರೆ. ಚುನಾಯಿತ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಒಂದು ಕಪ್ ಕಾಫಿಯ ಮೇಲಿನ ನೊರೆಯಂತೆ ಹಾರಿಹೋಗುತ್ತವೆ. ವಿಶ್ವಾಸಘಾತುಕತನ ಮತ್ತು ಪಕ್ಷಾಂತರಗಳು ಸಂತೋಷದಿಂದ ವರದಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ ದೈನಂದಿನ ಸುದ್ದಿಗಳಾಗಿದೆ.
ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಇಬ್ಬರು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಆಳಲ್ಪಡುವ ಏಕಪಕ್ಷೀಯ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ. ಅದು ಆಕ್ಸಿಮೋರನ್ ಎಂದು ಹಲವರು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಎರಡು ತಿಂಗಳ ಕೋವಿಡ್ ಲಾಕ್‌ಡೌನ್ ಭಾರತದ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಹೊಡೆತವಾಗಿದ್ದರೆ, ಒಂದು ವರ್ಷದ ಬಹುಪಾಲು ಕಾಲ ನಡೆದ ಅಂತರ್ಜಾಲ ನಿಷೇಧ, ಮಿಲಿಟರಿ ಲಾಕ್‌ಡೌನ್ ಅನ್ನು ಸಹಿಸಬೇಕಾಗಿರುವ ಕಾಶ್ಮೀರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ.
ವ್ಯವಹಾರಗಳು ಕುಸಿಯುತ್ತಿವೆ, ವೈದ್ಯರು ತಮ್ಮ ರೋಗಿಗಳಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಲು ಕಷ್ಟಪಡುತ್ತಾರೆ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಆನ್‌ಲೈನ್ ತರಗತಿಗಳಿಗೆ ಹಾಜರಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ, ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಆಗಸ್ಟ್ 5 ರ ಮೊದಲು ಸಾವಿರಾರು ಕಾಶ್ಮೀರಿಗಳನ್ನು ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕಲಾಯಿತು. ಈಗ ಯಾವುದೇ ಅಪರಾಧ ಮಾಡದ ಜನರಿಂದ ತುಂಬಿರುವ ಜೈಲುಗಳು ಕೋವಿಡ್ ಇನ್ಕ್ಯುಬೇಟರ್ ಆಗುತ್ತಿವೆ.
ಸೆಕ್ಷನ್ 370 ರ ರದ್ದುಗೊಳಿಸುವಿಕೆಯು ದುರಹಂಕಾರದ ಕೃತ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಚೀನಾ ಲಡಾಖ್‌ನ ಹಲವಾರು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಗಡಿಯನ್ನು ದಾಟಿದೆ. ಚೀನಾದೊಂದಿಗಿನ ಯುದ್ಧವು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದೊಂದಿಗಿನ ಯುದ್ಧಕ್ಕಿಂತ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಭಿನ್ನವಾದ ಬಾಲ್ ಗೇಮ್ ಆಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಭಾರತೀಯ ಟಿವಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಗೆಲ್ಲುತ್ತಿದೆ.
ಜೈಲಿನ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನೀವು ನಮ್ಮ ಬಳಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತೀರಿ. ಸಂಗತಿಗಳು ಈ ರೀತಿ ಮುಂದುವರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ್ ತಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತ ಫ್ರೊಫೆಸರ್‌ ಸಾಯಿಬಾಬಾ ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಓದಿ:
ಕೊರೊನಾ ಸೋಂಕಿತರು ಚೇತರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಳಂಕವೇ ಅಡ್ಡಿ!
